اشتیاق گوته در سلوک خلاقیت، زندگی‌نامۀ روان‌شناختی یوهان ولفگانگ‌فون‌گونه

سرگذشت گوته در مسیر یک زندگی خلاق، پر فراز و نشیب و با مشقات و بحران‌های فراوان توأم بوده است. حتی تولد وی آنچنان دشوار بود که همه فکر می‌کردند مرده است. گوته در سن هفتاد و چهار سالگی چنان به ورطۀ عشقی بی‌فرجام فرو غلتید که بار دیگر همچون ایام بیست‌سالگی به فکر خودکشی افتاد. او در طی زندگی طولانی خویش سرخوردگی‌های تلخی را به ‌جان خرید و دچار فراز و نشیب‌های روحی متعددی بود. او نه‌فقط کودکی مستعد و شاعری محبوب و سیاستمداری بانفوذ بود، بلکه هم‌چنین در تمام طول زندگی‌اش سرگشته، پریشان و انسانی دردمند بود که همزمان توانایی خاصی در تحمل فشارهای روحی و تبدیل آنها به رشدی خلاق داشت. شیوه‌ای که او توانست آلام و آرزوهای خویش را به محرک‌های خلاق تبدیل کند، برای خوانندۀ مدرن امروزی نیز سرچشمۀ الهام است. انسان‌های قرن ۲۱ نیز می‌توانند از زندگی و آثار وی الگوی باارزشی برای رسیدن به زندگی خلاق و آموختن هنر زیستن به دست آورند.

بررسی روان‌شناسانۀ زندگی و آثار گوته از آن روی بسیار جالب است که وی توانایی خارق‌العاده‌ای در توصیف سیر رشد فردی و بحران‌های خویش داشت. به‌علاوه، او راهکارهای مؤثری در غلبه بر کشمکش‌های روانی تبیین کرد و به ‌همین خاطر بررسی اشتیاق‌های او از اهمیت کاربردی فراوانی در زندگی روزمره برخوردار است.