سبک های فرزندپروری

فرزندپروری، به شیوة غالب بر تربیت فرزندان از سوی والدین اشاره دارد و بر چگونگی رشد و تکوین شخصیت کودکان تأثیر به سزایی دارد. در کشورهای غربی تحقیقات گسترده‌ای در مورد سبک‌های فرزندپروری و پیامدهای آن صورت گرفته است و بر آن اساس چهار سبک فرزندپروری مطرح شده است: فرزندپروری مقتدرانه، فرزندپروری مستبدانه، فرزندپروری سهل‌گیرانه و فرزندپروری مسامحه‌کارانه. این طبقه‌بندی بر پاسخ‌دهی و تقاضاهای والدین مبتنی است. در متون و احادیث اسلامی نیز به شیوة تربیت فرزندان از دیدگاه معصومین(ع) اشاره شده است. از دیدگاه اسلامی مسئولیت اصلی فرزندپروری، به عهدة پدر و مادر است. آنها باید برای آموزش و تربیت فرزند، بهترین شیوه‌ها را به کار گیرند. هریک از سبک‌های فرزندپروری با بروز و نگهداری رفتارها و ویژگی‌های خاصی در فرزندان رابطه نشان داده‌اند؛ برای مثال عزت‌نفس بالا، پیشرفت تحصیلی و کفایت‌های اجتماعی ازجمله متغیرهایی است که با فرزندپروری مقتدرانه رابطه دارد. فرزند پروری و تربیت درست و اصولی فرزندان، از اهمیت بالایی برخوردار است؛ چرا که این امر آینده و شخصیت آن ها را خواهد ساخت. با پیشرفت علم روانشناسی، سبک های متعددی برای تربیت درست فرزند، پیشنهاد می گردد که تمامی جنبه های پرورش آن ها را شامل می شوند. انتخاب این سبک ها به شرایط حاکم بر خانواده و همچنین شرایط روحی و روانی فرزندان و سن و سال آن ها بستگی خواهد داشت و والدین با انتخاب یکی از این روش ها می توانند از نتیجه بخش بودن اقدامات خود اطمینان حاصل نمایند.