عذاب شبانه

هر فقدانی برابر است با تمامی کوششی که آدم پیش از این به خرج داده تا چیزی را که دلش نمی خواسته از دست بدهد دو دستی بچسبد، با این حال مجبور شده رهایش کند، ما خودمان را در دل فقدان می بینیم و همانیم که هستیم. مخلوقات شکننده مانند جوجه سارهای بی پر که از آشیانشان بیرون افتاده اند و امید دارند دوباره دستی به آشیانه برشان گرداند. مادامی که هنوز آرزو داریم از مرگ در امانیم. عنوان این رمان بکر، تکان دهنده و شگفت انگیز به زمانی از شب اشاره دارد که گاوها ماغ می کشند. پستان هایشان از شیر زیاد سنگینی می کند و کمک می خواهند. خانواده مادر نیز چنین انباشتگی دردآوری را تجربه می کنند. اندوه و ضایعه سوگ تار و پود این خانواده مذهبی مزرعه دار را می گسلد. مزرعه ای که در آن کلمات برای حیوانات دست و دلبازانه است اما وقتی پای جان انسان به میان می آید وسواس سکوت حاکم می شود. دنیای این داستان ساده تر و پاکیزه تر از نسخه حقیقی جهان نیست.