نقطه‌ ی کور جهت‌گیری‌های ناشناخته ذهن ما

این کتاب به جای حس بینایی واقعی، نوع دیگری از نقطه‌ی کور را مورد توجه قرار داده است، نوعی نقطه‌ی کور که دربرگیرنده‌ی مجموعه‌ی عظیمی از سوگیری‌هاست و آن‌ها را درون خود پنهان می‌سازد. این نقطه‌ی کور پنهان با نقطه‌ی کوری که از طریق آن صفحه‌ی شطرنجی و نقطه‌هایش تجربه کردید از وجه مشترکی برخوردار است: همان‌طور که از نقطه‌ی کور شبکیه‌ی چشمانمان اطلاع نداریم، از سوگیری‌های پنهان خود هم بی‌اطلاعیم. این نقطه‌ی کور با پدیده‌ی کوربینی هم نقطه‌ی مشترکی دارد. همان‌طور که بیمارانی که چکش را «نمی‌بینند» طوری رفتار می‌کنند که گویی آن را می‌بینند، سوگیری‌های پنهان ما هم بدون این‌که از نقششان آگاه باشیم رفتارهای ما را هدایت می‌کنند.
سوگیری‌های پنهانی که در عنوان این کتاب آمده کدامند؟ این سوگیری‌ها ـ از آن‌جا که اصطلاح بهتری درموردشان وجود ندارد ـ درواقع قطعات شناختیِ گروه‌های اجتماعی را تشکیل می‌‌دهند. این قطعاتِ شناختی به دلیل مواجهه‌ی مکرر با آن‌ها در محیط‌های فرهنگی‌مان در مغزمان انبار می‌شوند. این سوگیری‌های پنهان بعد از ریشه دواندن در ذهنمان می‌توانند رفتارمان را نسبت به گروه‌های اجتماعی خاص تحت‌ تأثیر قرار دهند، و این در حالیست که از تأثیرشان آگاهی نداریم. وقتی درمورد این سوگیری‌های پنهان با مردم صحبت می‌کنیم، اکثر آن‌ها باور نمی‌کنند رفتارهایشان تحت ‌تأثیر محتوایی ذهنی قرار دارند که از وجودشان بی‌اطلاعند.
هدف ما در این کتاب این است که روشن کنیم چرا نقطه‌های کور سوگیری‌های پنهان به دلیل شواهد علمی بسیاری که چنین نتایجی را به دنبال دارند، از نظر بسیاری از دانشمندان از جمله خود ما کاملاً باورپذیرند.ولی متقاعد ساختن خوانندگان در این زمینه کار دشواری است. چه‌طور می‌توانیم وجود چیزی را در ذهنمان نشان دهیم که خودمان کاملاً از آن ناآگاهیم؟