چپ لکانی روانکاوی، نظریه، سیاست‌

کتاب حاضر ترجمه‌ا‌ی از کتاب‌/ The Lacanian Left Psychoanalysis, Theory, Politics: اثر یانیس استاوراکاکیس، انتشارات دانشگاه ادینبورگ است که توسط انتشارات فلسفه و به قلم عباس زیدی‌زاده‌ ترجمه شده است. کتاب حاضر به تحلیل عقاید سایر فیلسوفان نزدیک به مباحث مطرح شده توسط ژاک لکان پرداخته است ‌که حول روانکاوی لکانی، نظریات او و مفهوم چپ لکانی‌، مفهومی که برگرفته از نظریات سیاسی انتقادی خود لکان است، می‌چرخد. در این کتاب، مولف نظریات و آثار فیلسوفان مطرح در این عرصه را به سان یک نقشه دایره‌وار ترسیم می‌کند که حول چپ لکانی، دورتر یا نزدیک‌تر قرار می‌گیرند؛ فیلسوفانی که به ابراز بیان بین تحلیل سیاسی انتقادی و نظریه لکانی پرداخته‌اند که از قبل ارائه نشده است و این تحلیل‌ها به روش‌ها‌ی مختلفی ارائه شده است. برای مثال، اسلاوی ژیژک برای «زیر سوال بردن پیش‌فرض‌ها‌ی مدار سرمایه» از «ترکیب انفجاری روانکاوی لکانی و سنت مارکسیستی»، سخن به میان آورده است. لاکلائو و موفه روانکاوی لکانی را مشخصه مرحله کنونی سیاست دموکراتیک و تدوین یک دیدگاه سیاسی جدید چپ‌گرایانه از نظر دموکراسی رادیکال و متکثر می‌دانند. آلن بدیو که لکان را هم‌عقیده با خود می‌داند، معتقد است که نظریه لکانی در تدوین نظریه هژمونی ابزارها‌ی تعیین‌کننده قلمداد می‌شود. بدیهی است که نظریه لکانی به همین منوال توسط نویسندگان مورد نظر استفاده نمی‌شود،‌ به و برای برخی آثار او یک مرجع ثابت و اولیه، برای برخی یک مرجع از مراجع زیاد دیگر و‌ برای سایرین یک مرجع ممتاز محسوب می‌گردد. چپ‌گرایی نیز توسط همه این نظریه‌پردازان یکسان درک نمی‌شود. با این حال، ظهور تدریجی یک افق نظری-سیاسی جدید برگرفته از طرح این مواضع مختلف به وضوح قابل‌فرض است: این افق گسترده چیزی است که مؤلف آن را «چپ لکانی» می‌نامد. به عقیده مؤلف، این اصطلاح نه فقط به عنوان یک دسته‌بندی منحصر یا محدود، بلکه به عنوان دال با توانایی جلب توجه ما به ظهور یک عرصه مجزا از مداخلات نظری و سیاسی پیشنها‌د می‌شود که به طور جدی به دنبال ارتباط اثر لکان بر نقد نظم‌ها‌ی هژمونیک معاصر است. در کانون این عرصه نوظهور، مهر تأیید مشتاقانه ژیژک بر لکان را می‌توان یافت؛ در کنار او – در نقطه‌ا‌‌ی که برخی آن را فاصله‌ا‌‌ی سالم‌تر می‌نامند – بینش‌ها‌ی الها‌م گرفته از لکان از سوی لاکلائو و موفه وجود دارد؛ در حاشیه – مذاکره در مورد کنش متوازن و ظریف بین بیرون و داخل حوزه وجود دارد، که اغلب به عنوان «سایر» یا مخالفان ذاتی آن عمل می‌کنند و می‌توان متفکران انتقادی مانند کاستوریادیس و باتلر را پیدا کرد.