یاکوب فون گونتن یادداشت‌های روزانه

روبرت والزر (۱۸۷۸-۱۹۵۶)، شاعر و نویسندۀ سوئیسی، یکی از مهم‌ترین نویسندگان آلمانی‌زبان است و جایگاهی ویژه‌ در تاریخ ادبیات مدرن دارد. سوزان سونتاگ او را حلقۀ مفقود میان کلایست و کافکا دانسته و هرمان هسه، فرانتس کافکا، کورت توخولسکی و روبرت موزیل از او به عنوان نویسندگان محبوب خود نام می‌برند.
والزر به شغل‌هایی گوناگون چون کارمندی بانک، کار دفتری در دفترهای انتشاراتی، کتابداری پرداخت و در سوئیس و آلمان پی‌درپی خانه و شهر عوض کرد. در اوان پنجاه‌سالگی دچار ترس و توهم ‌شد و برای نخستین بار در یک آسایشگاه روانی بستری شد. او، که عمدۀ آثار خود را در روزنامه‌ها و مجله‌های سوئیس و آلمان انتشار می‌داد، با به‌قدرت‌رسیدن نازی‌ها در آلمان امکان انتشار نوشته‌هایش در مجله‌ها و روزنامه‌های آلمانی را از دست داد. سال ۱۹۳۳ بار دیگر به آسایشگاه روانی رفت و تا پایان عمرش در آن‌جا ماند. او در طول اقامتش در آسایشگاه، یعنی ۲۳ سالِ تمام، دیگر ننوشت. والزر که شیفتۀ راه‌پیمایی‌هایی طولانی، اغلب شب‌ها و همیشه به‌تنهایی بود، در یکی از همین راه‌پیمایی‌ها در سال ۱۹۵۶ سکتۀ قلبی کرد و جان خود را از دست داد.
یاکوب فون گونتن سومین رمان او پس از برادر و خواهران تانر و دستیار است. وی این رمان را در ۱۹۰۸ در برلین نوشت و سال بعد همان‌جا منتشر کرد. تا امروز از روی این رمان دو فیلم و نمایشنامه ساخته شده است.