کتاب صدسال پس از مید

سندستورم و کلیمن
در مطالعات مسائل اجتماعی، هم کنشگرایان توانستند پرسش های جامعه شناختی کلان را در تحلیل های پارادایمی وارد کرده، و در انجام چنین فرایندی، آن ها توانستند شالوده ای برای رویکرد هم کنشگرایی انتقادی در مطالعه زندگی اجتماعی توسعه دهند.
شاید بهترین نمونه در هم کنش گرایی انتقادی، را بتوان در کارهای مایکل شوالب دید که فهم و بصیرت هایی از مارکس و مید را برای مطالعه فرایند کار، هویت شغلی، و بازتولید نابرابری ترکیب نمود. اخیرا شوآلب و همکارانش در سال ۲۰۰۱، چهار فرایند اجتماعی عام را که از طریق آن نابرابری ساخته شده و محافظت می شود را مشخص کردند، (شامل: ۱- دیگران ظالم، ۲۔ حفاظت مرزبندی، ۳- مدیریت عاطفه، و ۴- سازگاری های فرودستان)..
پیتر هال، چشم انداز نظری نومارکسی و هم کنش گرایی را در تحلیل قدرت، سیاست، و سازمان سیاست گزاری، ترکیب و سازگار نمود. هال این نکته را بررسی کرد که چگونه سیاستمداران، از جمله رؤسای جمهور، با مدیریت احساسات، نمادها را تحت سلطه خویش در می آورند تا عامه را مطمئن کنند، سکوت آن ها را افزایش دهند، و مردم را از مشارکت در امور سیاسی ناامید گردانند.»